Czesław Lang, ze swoim sztabem, od pierwszego etapu zaserwowali zawodnikom „mocne ściganie”; bez żadnego odcinka wprowadzającego, już pierwszą metę przewidziano na Orlinku, co gwarantowało emocję już od pierwszych minut ścigania.
Etap pierwszy to 156 kilometrów wymagającej trasy, z tzrema kategoryzowanymi podjazdami i stałą tendencją wznoszącą od startu do mety. Jak to w naszym narodowym tourze bywa, dość szybko powstała ucieczka dnia, w której kręcili oczywiście i Polacy – Michał Paluta, Szymon Sajnok i Norbert Banaszek, a wraz z nimi kręcił Jan Maas – na premii górskiej w Sobótce mieli dwie minuty przewagi nad peletonem. Warto wspomnieć, że polscy zawodnicy byli uprzejmi względem siebie (mniej względem Maasa) i na trzech premiach górskich podzielili się zwycięstwami.
Chwilę później ucieczka rozpadła się – na czele został duet Maas i Paluta. Dzięki tej aktywnej jeździe Michał Paluta zdobył koszulkę najlepszego górala po pierwszym etapie. Jednak peleton nie próżnował – i ich przewaga na ostatniej przełęczy malała w oczach. Mimo desperackiej próby jazdy solowe Maasa peleton nie miał zamiaru dać szansy na zwycięstwo zawodnikowi z ucieczki dnia; Maas został złapany na 10 km przed metą, a późniejszą próbę skoku Pepijna Reinderinka warto wspomnieć tylko z poczucia redaktorskiego obowiązku, i wyjątkowego imienia tegoż zawodnika.
Niestety; nerwówka w peletonie sprzyjała kraksom – leżał między innymi Romain Bardet. Na pięć kilometrów przed metą odskoku spróbowali Jan Christen oraz Wilco Kelderman; przy biernej postawie Wilco skoków – niestety nieskutecznych – próbował Christen. Skontrować go usiłował też Kelderman, ale bezskutecznie.
Poszarpany peleton, wjeżdżając na ostatni kilometr, złapał ucieczkę, i wtedy kontrę przeprowadził Thibau Nys. Mniej słynny syn bardziej słynnego przełajowca nie dał się złapać i odniósł przekonywujące zwycięstwo, tym cenniejsze, że na podjeździe.
Nys w ten sposób zdobył koszulkę lidera TdP. Drugie miejsce dla Wilco Keldermana, trzecie dla Lukasa Nerurkara. Najlepszy z Polaków – Rafał Majka – zajął 9 miejsce. Warto wspomnieć, że w czołowej dziesiątce finiszował też Jonas Vingegaard.
